REALİSTİK

Ben ne anlatıyorum ya?
herkes bir şeyin peşinde, herkes kendi hayatını kurtarma peşinde.
Peki ya ben?
neden kendimi avutayım ki.. bende bir şerefsizim, bende kötülük yaptım, bende insanlara zarar verdim neden hala insanlara bir şeyler anlatma derdindeyim?
neden insanlara ders verme çabasındayım?
elime ne geçecek?

HİÇBİR ŞEY

Ama ben böyle doğdum, insanlara zarar verirken aynı zamanda onlara yardım etmeye çalışıyorum.
Neden bunu yapıyorum?
ben sadist miyim?
ben ruh hastası mıyım?
ben neden diğer insanlar gibi normal olamıyorum?
neden benim hayatım da zorluklar var?
neden daha büyüklerine sahibim?
neden normal insanlar gibi benimde normal sorunlarım yok?
bu haksızlık değil mi?
bu hakkım değil mi?
neden ben?
kimse neden bana el uzatmıyor?
neden bu siktiğimin ülkesinde Suriyeliler benden daha değerli?
neden insanlar bu kadar kötü?
neden bu kadar kötüyüm?
neden bu kadar iyiyim?

...

Birileri bu soruların cevaplarını vermeli, ben artık bıkıyorum, kendimi tüketiyorum, azar azar gidiyorum buralardan, parça parça ölüyorum aslında.

Bizim ruhumuzu neden yıpratıyorsunuz biz size yardım etmeye devam ederken?
gözünüze soka soka bunu yaparken neden ruhumuz taciz ediliyor?
en iyi tanıdığım insana neden ben yardım edemiyorum?
neden iyileşemiyor?
neden iyileştiremiyorum?
ben yapamazsam kim yapacak?
ölecek mi?
yas mı tutacağım?

...

Bunları kurcalamaktan ruhum yıprandı, sürekli yoruluyorum.
Alıştım diyorum kendime bu iyi bir şey mi?
Alışmışlık bunca şeye alışmak.. Doğru mu?
Kimi kandırıyorum yerin dibindeyim.

İnsan bazen kaldıramıyor dolmuş oluyorsun biriktire biriktire hepsine patlayınca kan kusuyorum etrafa..
neden yapıyorum bunu?
kendimi acındırmaya devam ediyorum.
Bütün toplumun baskısı benim üzerimde.

Neyse yeter bu kadar ağladığım.
Beni dinlediğin için teşekkür ederim.

-Stefan Vylve