On sekiz

Kendimi iyi hissetmiyorum.

Hep aynı sabahlar içinde yaşamaktan sıkıldım artık...

Sizler bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz bilmiyorum fakat ben artık yoruldum.

Ulan daha onsekizim...

Yaşamam gereken onlarca harika şey varken ben tüm bu güzelliklerden soyutlaşmayı seçtim.

Peki neden!

Neden herşey berbat?

Neden herkes sahte? 

Neden böylesiniz? 

Ya amına koyim neden yalnızlık var?

Büyükdükce ne olgunlasabiliyorum nede cocuklasabiliyorum...

Kendime hiçbirşey katmadım şu yaşıma kadar.

Hep aynı yerdeyim.

Artık geriye bakınca ayak izlerimi görrmiyorum.

Hala o okul bahcesinde önlüğü dağınık bir şekilde oturuyorum.

Hala mahallemin dar sokaklarında elimde dondurma ve cerezle dolanıyorum.

Hala cocukluk dostlarımı özlüyorum.

Hala apartman zillerine basıp kaçıyorum ben.

Hala büyükbabamdan harçlık istiyorum verdiği üç kuruşla plastik top yuvarlıyorum evimin bahcesinde...

Hala yapraklarını dökmediğim erik ağacları var ulan!

Ben 10 yaşımdan ilerisini göremiyorum.

Benim bunları kaldıracak gücüm yok.

Varolmamalıydım.

Belkide bu durumda olmamın sebebi gecmise dönük yaşamam.

Çünkü yarınlarım hep bir parçamı geride bırakıyor.

Beni böyle bir yaşama sürükleyen tüm sebeblerden nefret ediyorum.

Cocukluğuma selam olsun...

- Grey Lavey

Majör Vasiyeti

Her derin nefesimde göğsüm sıkışıyor.

Yaşamayı öğrenemedim hala...

Zihnimin içinde daha önce göremediğim sorunlar beliriyor.

Cevremdeki insanları kendimden uzaklaştırdım.

(Bunu istiyordun grey)

Artık müzik yapamıyorum.

Kendimi ölüme hazırlıyormuş gibi hissediyorum.

Hatırlanmak istemiyorum, bu düşünce beni mahvediyor.

Ne çok kadın gelip geçti....

Keşke içinizden birini özel kılabilseydim.

Sizlerde diğer insanlar gibisiniz.

Keşke normal biri olabilseydim.

Benim iç dünyamın bir atmosferi yok.

Yeryüzü desen hala okyanusun dibini keşfetmekteyim.

Geleceğim hakkında belirli bir planım yok.

Şuan ne halt yediğimin bilincinde bile değilim.

Kendimle çelişiyor bir söylediğim diğerini tutmuyor bazen...

İnanclarım yok.

Zamanın ne kadar cabuk gectiğini görebiliyorum.

Engel olamıyorum.

On sekizim ben yarın ise on dokuz.

Belkide sabah gözlerimi acamayacak kadar çürümüş bir bedene sahip olacağım.

Benim içim yok.

Var olmayı hiç kimse istemedi.

Hayatıma girip cıkan ne cok insan gördüm. 

Ne çok acı...

Artık hiç birşey hissedemiyorum.

Kafam yerinde değil...

Hayatımdan cıkan tüm insanlardan özür diliyorum.

Hoşcakalın.

- Grey Asteliel